Tarihin en uzun yangınıdır Sivas, daha nice 21 yıl daha söndürülemez. Ki yanarken yürekler
Söndürmek ne mümkün?
Yürek yanarken, Sivas yanarken...
Davası düşer elbette, burası Türkiye!
Bu memlekette hırsızlık meşru çünkü...
Ha can, ha para,
Eşit yargı önünde, bizim memlekette!
Bizim memleketliler yakmayı iyi bilirler zaten. Perva nedir bilmezler.
Orman mı?
-Önemli değil, yakın gitsin!
-İnsan mı?
-Yakın, önemsiz bile değil! Hepsinin tohumu var!
Böyledir işte, tam da böyle...
Ağaç nedir bilmeyen, insan nedir bilir mi sizce?
Bilmez!
Bilmeyecek!
Daha çok ağaç,
Daha çok insan yanacak bu memlekette.
Çünkü yakanlar, İNSAN olamadı hiçbir surette!
Hayır Nazım,
İstediğin kadar yan,
İstediğin kadar yanayım,
İstediğin kadar yanalım,
Ki yandın,
Ki yandım,
Ki yandık!
Hayır Nazım, hayır!
Bu memleket karanlıktan aydınlığa çıkmaz.
Bu memleket karanlıktan aydınlığa çıkmayacak,
Ta ki Sivas'ın ateşi sönene dek!
Aldanmayın türkülere,
Kentler yanarken,
Ülkeler karanlıkta kalmaya mahkûmdur!
Bir yangın yeri memleketim,
Sivas’tan Maraş’a…
Analar ağıt yakar,
Ali ağlar, Pir Sultan yanar can’lara…
Yanlışlıklar efendisi memleketim,
Can’lar mezar taşına, yobazlar devletin başına…
Adaletsizlik, kol gezdirir sokaklarında,
Dört yanı suçlu boylu boyunca,
Suçsuzlar mahpuslarda
Katile çocuk,
Çocuğa terörist derler buralarda.
Halka kurşun sıkarlar alanlarda,
Öldürene beraat,
Tecavüzcüye af,
Ekmek çalana müebbet verirler duruşmalarda!
Baktıkça olanlara,
Utancın resmidir benim memleketim
ve 2 Temmuz…
93’ten bu yana sönmeyen ateşidir yüreklerin!
Muhlis Akarsu - Muhibe Akarsu - Gülender Akça - Metin Altıok -Mehmet Atay -Sehergül Ateş -Behçet Sefa Aysan -Erdal Ayrancı -Asım Bezirci -Hasret Gültekin - Belkıs Çakır - Serpil Canik - Muammer Çiçek - Nesimi Çimen - Carina Cuanna Thuijs - Serkan Doğan - Murat Gündüz - Gülsüm Karababa -Uğur Kaynar - Emin Buğdaycı -Asaf Koçak - Koray Kaya - Menekşe Kaya - Handan Metin - Sait Metin - Huriye Özkan - Yeşim Özkan - Ahmet Özyurt Nurcan Şahin - Özlem Şahin -Asuman Sivri -Yasemin Sivri - Edibe Sulari - İnci Türk
“O iyi insanlar o güzel atlara binip çekip gittiler.
Demirin tuncuna, insanın piçine kaldık! “|Yaşar Kemal|
