Çocukları özledim. Çok özledim çocukları. Uzun zamandır otobüslerde yoklar. Cıvıl cıvıl seslerini yaramazlıklarını özledim ama bugün hiç bir çocuğu görmek istemiyorum. Hiç bir çocuğun yüzüne bakabileceğimi sanmıyorum.
İnsan, doğa, hayvan, çocuk...
Güzel olan her şeyin boynuna zincir bağlanıp, bir karanlığa sürükleniyor.
Yaktılar, yıktılar binlerce kez öldürdüler ve insanlık küllerinden yeniden doğdu. Yok edemezsiniz insanlığı!
Saçının teline kıyamadığımız bebelerimiz hoyrat ellerde hırpalanıyor. Yansın mı? Yansın bu dünya!
Ölelim mi? Hepimiz ölelim. Yanalım mı? Yanalım. İnsan olmanın erdemini yitirmiş bir toplum olmaktansa yok olalım hep beraber. Ya da yok olmak ya da savaşmak… Hangisi dersiniz?
Nasıl gülelim? Bir çocuk acı çekerken biz nasıl gülebiliriz?
Çocuğum yok benim. Ama eminim ki şimdi bütün anne babalar çocuklarına sımsıkı sarılıyorlardır. Bense bütün çocuklara...
Onlar benim içimde açan çiçektiler. Bugün hepsi soldular. Bir çocuğun bir damla gözyaşı etmeyecek bir güruh tarafından korundu bugün tecavüzcüleri. Göğsümde bir bıçak saplı biliyor musunuz? Nefes alamıyorum.
Bir uçurumdan aşağı sürükleniyoruz. Tepetaklak gidiyoruz. Saldırı her boyutta. Dümdüz, yönetilebilen düşünme yeteneğini kaybetmiş ya da hiç kazanmamış bir toplum yaratmak istiyorlar. Düşünenler umurlarında değil. Ya sev ya terket. Ya düşünme ya da terket.
Ağzını açanı alın! Diyor. Düşünme sorgulama konuşma. Hayatını bir mantar sporu gibi yaşa. Ancak çelişki sürüyor. Çelişki eylem yaptırır. Çelişki geliştirir.
Toplumu ne kadar dejenere ederlerse o kadar iyi yönetirler. Ahlak ve erdemini yitirmiş cahil bir toplum en idealidir onlar için. . İnsanlık adına üretebilecekleri hiç bir değer kalmamıştır. Hızla tükenişin sebebi budur.
Doğa kendini yeniler Hiç güneş görmese bile yosun üretir. Üretmeyen toplum tüketir ve köleleşir. Üreteceğiz. Binlerce yıllık değerlerimizi korumak adına üretecek ve direneceğiz.
Adalet yok mu? Var. Hem de çağlar boyu süren doğanın ve halkın bir adaleti var.
#elmalıdavası
