Anlatamazsın dostluklarını
şiirlerini anlatmak istediğin gibi
ve paylaşamazsın kimseyle duygularını
aynı suyun üstüne insan aşkını yazar ya onun gibi
sen de kederini yazarsın suyun üstüne
suyun üstünde durmaz ya o öyle gider kederin de aşkın da
paylaşamazsın içinde yaşadığın fırtınayı kimseyle
ne aşkını ne kederini
anlatamazsın kimseye içindeki fırtınayı
dinmesini beklersin ama dinmez o fırtına
bir bakarsın ki dindiğinde
ortalıkta kimse kalmamış
yalnız ve tek başına hiç kimsesiz.
Kendi şiirimle bu yazıma başlamak istedim.
Dostluk üzerine bir şeyler söylemek ve paylaşmak;
Ancak; hayal kırıklıklarına uğrarız çoğu zaman dostluklarımızda,
Niye acaba, bunu hiç sorduk mu kendimize;
Dostluklarda en önemli şey onlara inanmak ve bir çok şeyi paylaşmak mı,
Paylaşmak istedik mi birçok duygumuzu birileri ile bunu başarabildik mi,
Dostumuz olduğunu nasıl anladık,
Kederimiz de üzüntümüzü hissettiğinde mi,
Düğünümüz de neşemizi paylaştığında mı,
Doğum günümüzde pahalı bir hediye ile mi,
Yoksa bir demet gülle mi,
Ağladığımızda göz yaşlarımızı sildiğinde mi,
Bir damla göz yaşımız onun için sel olduğunda mı,
Nedir dostluk, nedir insan oğlunun hayatta yalnız ve çaresiz kalması,
Yüreğindeki acıyı paylaşmak mı,
Bir gece vakti kapımızı çaldığında hoş geldin diyebilmek mi,
Söylediklerini soru sormadan anlamak mı,
Her daim onun yanımızda olduğunu hissetmek mi,
Seni en iyi bilen ve sana çok güvenen bir sırdaş mı,
Bence en güzel nameyi Pir’im Pir Sultan Abdal Söylemiş.
Ötme Bülbül
Ötme bülbül ötme şen değil bağım
Dost senin derdinden ben yana yana
Tükendi fitilim eridi yağım
Dost senin derdinden ben yana yana
Deryadan bölünmüş sellere döndüm
Ateşi kararmış küllere döndüm
Vakitsiz açılmış güllere döndüm
Dost senin derdinden ben yana yana
Haberin duyarsın peyikler ile
Yaramı sarsınlar şehidler ile
Kırk yıl dağda gezdim geyikler ile
Dost senin derdinden ben yana yana
Abdal Pir Sultan'ım, doldum eksildim
Yemeden içmeden sudan kesildim
Zülfün kemendine kondum asıldım
Dost senin derdinden ben yana yana
Pir Sultan Abdal