Evlilik bir maraton bu maratonda eşin rakibin. Rakibinle ara mesafen kısa olmalı ki; maratonu aynı zaman diliminde aynı şartlarda bitirebilesin.
Bir arkadaşım; eşine bir mektup yazmış:
“Arkadaşım…
Aynı türküyle başladık bu hayata; aynı nakaratları aynı zevk ve şevk ile söyledik. Evliliğimizin temeliydi; şarkımız, düşüncelerimiz, duygularımız. Aynı uzaklığı görüyordu gözlerimiz, aynı anda gülüyordu dudaklarımız.
Bu uzun maratonda sen oturdun; ben yürümeye devam ettim. Çok şeyler gördüm sen otururken yürüdüğümde. İsmini yeni duyduğum yıldızlar gördüm. Başka türküler dinledim, yeni kavramlarla karşılaştım, anlamlar değişti, düşüncelerim değişti. Galiba yeni fark ediyorum, yeniden keşfediyorum dünyayı.
İlk okuduğumuz şarkıyı dinlemiyorum; sözlerini unuttum dersem kızma. İlk günlerdeki düşüncelerimden eser yok. Duygular değişti, güldüğüm konular değişti. Kısacası arkadaşım ben değiştim.
Keşke demek hoşuma gitmezse de, keşke diyorum.
“Keşke sende benimle yürüseydin, keşke aynı şeyleri sende görseydin, fark etseydin.”
Unutmadan söyleyeyim. Bu yürüyüşümde bir bayanla tanıştım. Çok iyi anlaşıyoruz. Beraber yürüyoruz onunla; aynı şarkıyı dinliyoruz, aynı şeylere gülüyoruz.”
Arkadaşımın mektubundan önemli bir kısım aktardım.
Belirli bir noktaya geldikten sonra geri dönüş olamaz. Düşünceni, yorumlamanı, bakış açını değişimin önceki dilimine taşıyamazsın.
Franz KAFKA bir yazında şöyle diyor:
“İnsanın gelişiminin kesin sonuca varacağı an, sürekli yenilenip durur. Bu nedenledir ki devrimci düşünsel hareketlerin geçmiş bütün her şeyin geçersiz olduğunu ilan etmeleri doğrudur; çünkü henüz hiçbir şey olup bitmemiştir.”
Değişimi yaşamayan yok. Değişimi eşler aynı düzeyde yaşıyorlarsa; önemli sorunlardan birini çözüyorlar demektir.
En güzel aydınlık günler hanenizde olsun….
Hoşça kalın.
Eftal YILDIZ
25 Temmuz 2013