Ayakkabı kutuları havalarda, deste deste paralar ceplerede, kentsel dönüşüm, “rantsal” dönüşüm, TOKİ’cilerin dosyaları anında sümenlerin altında.
“Son 24 saatte henüz bir emniyet müdürünün yeri değiştirilmedi” ifadeleri gazete sayfalarını adeta dalga geçercesine süslüyor.
AKP’nin 12 yıllık baskıcı rejiminden bıkmış olan halk, sokaklarda… Gencecik gülen yüzlü çocuklar, “haziran hazanına” kurban.
“Camide içki içmenin görüntüsü” sayısını unuttuğumuz kaçıncı cumadır gösterilmemiş.
“Sapan” silah sayılıp, teyzeler terörist diye yargılanmış, ama kafa kesen El-Nüsra canilerine devlet eliyle tırlar dolusu “insani silah yardımı” yapılmış, bu terör desteği değil.
Böylesine bir ortamda bakıyorsun CHP ne yapıyor? Tabanıyla uğraşıyor. Tabanıyla uğraşmakla kalmıyor, bir de tabana ekleme çıkartma yapmaya çabalayarak, yeni bir yol bulma telaşına giriyor. Bizim muhalefetle uğraşması gereken CHP’ye bak sen… Herkesin diline bir “ne paralelmiş kardeşim bu” ifadeleri dolanıyor, CHP’den “teğet” geçiyor.
Bir bakıyorsun, “düşmanımın düşmanı dostumdur” diyerek Cemaate göz kırpıyor uzaktan, bir bakıyorsun, MHP’nin güçlü ismini alıyor Ankara’ya… Cemaat ile ilişkileri sağır sultan tarafından bile bilinen ve yönetimi korkudan “sapsarı” kesen bir Sarıgül ile İstanbul’a talip oluyor. Ama tabanıyla değil. Sadece yönetim kadrosuyla…”İstanbul’u nasıl alacaksın tabanın olmadan” diyorsun…Vız geliyor trıs gidiyor… Bir bakıyorsun ki Sarıgül, sanki genel başkan…
İnsanların ceplerindeki para anında erimiş, alım gücü gün ve gün daralmış, millet kara kara düşünüyor, CHP söylemini bir türlü “Recep bey” üstüne kurmuyor. Ama, “Recep Bey, sana Genel Müdür diyor…”
“Olsun…”
Hem bir taraftan, “geniş taban yaratmalıyız” kararı alacaksın, hem de “geniş tabanın” anladığı mağdur edebiyatını, sataşmayı, popülist söylemleri reddedeceksin. Olmaz anam babam olmaz… CHP, Türkiye’nin, Özal’dan günümüze gelen 4 eğilimini, hem tabanında, hem de kitlesinde yaratmaya çabalıyorsa, 90 yıllık hayatındaki 50 yıllık imajını, “kel başa şimşir tarak” vurmadan değiştirmek zorunda.